Col Tartaruga,13.Ed. Galaxia. Vigo 1987 ISBN 84-7154-594-2As noitiñas de Nadal é un romance que se cantaba o día de noiteboa. Aparece recollido en moitas versións nos cancioneiros galegos, portugueses e casteláns.
Os pastores en Belén
piden licencia pra* entrar; (para)
tamén nosoutros* pedimos (nós)
licencia pra* aquí cantar. (para)
Abran a porta, señores
que de moi lonxe viñemos
sabe Deus se nesta porta
outro ano cantaremos.
Señores que viven
dentro deste casa
escoiten a historia
desta noite santa.
As noitiñas de Nadal,
noites de grande alegría,
camiñando vai Xosé
e maila Virxe María.
Camiñaban pra* Belén. (para)
a Belén levan a guía;
tanto andaban pola noite
como andaban polo día.
E ao chegaren a Belén
toda a sente durmía;
as portas taban* zarradas*, (estaban, pechadas)
o porteiro non abría.
- Abre as portas, porteiro,
a Xosé e mais María.
-Estas portas non se abren
ata que non abra o día.
Foron para unha cabana
pois pousada non había
e nun pesebre de pasa
pariu a Virxe María.
Trouxo un neno tan fermoso
que ó mundo resplandecía;
tanta era a súa pobreza
que nin un pano ela tiña.
Botou as mans á cabeza
a unha cofia que traía;
fixo dela tres pedazos,
donde* ao seu Neno envolvía. (onde)
(...)
No hay comentarios:
Publicar un comentario